นิราศบางสิบหมื่น
นิราศร้างห่างเจ้าทำใจเหงา
แสนห่วงหาอาวรณ์รักสองเรา ยามเมื่อเศร้าต้องห่างต้องจากไป
แสนห่วงหาความหลังของสองเรา จากลำเนาพลัดถิ่นไปแดนไกล
จากถิ่นฐานเคยอยู่เคยอาศัย สุขหทัยชื่นบานกว่าใครใคร
บ้านเคยอยู่อู่เคยนอนต้องทิ้งหนี ด้วยพี่นี้มีภาระต้องจากไป
สุดห่วงหาคิดถึงและห่วงใย ขอมอบใจพี่นี้ให้น้องนาง
มือน้องนี้อย่าให้ใครได้จับ จงขยับหลีกหนีให้ไกลห่าง
ตัวน้องนางของพี่ยิ่งบอบบาง จงสำอางให้งามเหมือนดั่งเคย
ก่อนจากลาคืนนี้ขอสักหน ขอหน้ามนนอนตักให้ชิดเชย
กอดจูบลูบไล้ไม่ละเลย ของนางเอยจงหลับและฝันดี
ครั้นพอตื่นสุดถวิลและห่วงหา ตัวน้องยาอยู่ไหนไม่เห็นมี
สัญญาณดังเหลือเวลาสามนาที ไร้ซึ่งวี่และแววของน้องนา
ขึ้นรถมาอ้างว้างสะเทือนจิต ไร้ซึ่งมิตรญาติพี่น้องข้างกายา
ต้องจากลาทำหน้าที่ที่ได้มา เพื่อพัฒนาความรู้คู่ปัญญา
แสนอ่อนล้าวังเวงอยู่ในทรวง ด้วยเป็นห่วงนวลนางที่บ้านนา
เผลอหลับไปในฝันเห็นแก้วตา เที่ยววิ่งหาวิ่งไล่หาพี่ชาย
สะดุ่งตื่นขึ้นมาใจหดหู่ เห็นสองคู่หนุ่มสาวนั่งเรียงราย
แต่เรานั้นขาดนางมาเคียงกาย เห็นแล้วอายเจ็บซ้ำระกำทรวง
สองข้างทางแมกไม้เขียวขจี ไม่เหมือนพี่นั้นไซร้ไร้คู่ครอง
ต่อจากนี้ใจน้อยน้อยหนึ่งดวง จะขอหวงให้น้องนวลละออ
โอ้งามงอนป่านนี้จะอยู่ใย จะมีใครดูแลเธอบ้างหนอ
เจ้านางฟ้าคนดีเจ้าจงรอ เจ้าอย่าท้อรอวันพี่คืนหา
ถึงสระแก้วโรงเกลือแล้วใจหด เหมือนหินกดปักทับกลางอุรา
พี่คิดถึงห่วงหาสุดชีวา ดวงดาราป่านนี้เป็นเช่นไร
บางประกงขาวใสงดงามนัก งามดั่งพักตร์จรัสใสโฉมวิไล
บางประกงศูนย์รวมร่วมน้ำใจ เกริกเกียรติไกลวิถีประเพณี
โอ้เมืองชลใหญ่โตมโหฬาร เมืองวิมานแดนดินถิ่นชีวี
บางสิบหมื่นทะเลงามเมืองคนดี ทุกนาทีบรรยากาศสดใสนัก
เขาสามมุกตำนานล่ำลือมา ม้วยชีวาวีรกรรมแห่งความรัก
ตั้งตระหง่านสูงใหญ่เป็นประจักษ์ สัญลักษณ์บางแสนแดนสุขสันต์
อันวอล์คกิ้งแหลมแท่นและแหลมทอง ชายตามองสลดแสนโศกัลย์
เหล่าผู้คนจูงมือพัลวัน แต่ตัวฉันจูงลมอยู่เดียวดาย
โอ้หาดทรายทอดยาวดูงามยิ่ง ขอนอนนิ่งหยุดพักให้เหนื่อยหาย
ครั่นว่าเจ้าสายสมรของพี่ชาย เจ้านั้นหายจากไปเมื่อวันวาน
โอ้ถึงแล้วแก้วตา “มอบูรพา” ถิ่นศึกษาใฝ่รู้มาช้านาน
ต่อจากนี้พี่ยาขอสาบาน จะแตกฉานวิชาให้เขาชม
บูรพาคือแสงตะวันฉาย เปล่งประกายบัณฑิตย์ชื่นภิรมย์
บูรพาคือถิ่นอันอุดม เร่งอบรมบ่มศิษย์ให้ได้ดี
บูรพาคือแสงแห่งปัญญา ที่นำพาลูกศิษย์ให้เปรมปรีดิ์
บูรพาคือถิ่นอันสุขขี ถิ่นเสรีผู้คนใช้ศึกษา
โอ้น้องนางที่รักอยู่ทางไกล เป็นแรงใจให้พี่พัฒนา
จะเร่งรีบศึกษาทุกเพลา ขอดาราจงมั่นในพี่เอย
อาทิตย์รัตติกาล
31/01/2560
นายสุทธิพงษ์ ปินะถา
ครู
